ertelenmiş senzizlik
Ertelemişim sensizliği
‘Gece’ bile fazla bu akşam bana…Öyle siyah, öyle alacalı ki
karanlık..Uyumak istiyorum, alabildiğine..Kapatıyorum
gözlerimi, sen oluyorsun uykularım..Açıyorum gözlerimi,
yalnızlığa kapılıyor düşüncelerim…
Anlamsızlığımla eş değer oluyorsun aniden…
Gidişini seyrediyorum, anılarımın arasından…
Tozlanmış duyguları temizliyorum, kelime kelime..İçim
acıyor, derinden…Gülüşünü anımsıyorum…
İçim burkuluyor…
Sensizliğe alıştırırken günlerimi, şimdi ne gerek
vardı ki sana ? Düşüncene bile tahammülü yok yüreğimin..
Silebilsem yüzünü, gözlerimden…
Ne acı…Seni hiç unut(a)mamışım ki ben…
Eskiyen eşyalarım arasına saklamışım yaşanmışlıkları…
Ertelemişim sensizliği bile bile…
Şimdi…Ne şarkılar, ne satırlar dolusu cümleler..
Hiçbiri iyi gelmiyor sensizliğime..Belki, çığlıklarımı
susturmasam, ağlasam yağmur misali damla damla…
Kimbilir, unutulursun belki ozaman…
O an, duygularıma baş kaldırıyorum…
Bakıyorum gökyüzüne, bırakıyorum çığlıklarımı
yıldızlara doğru…
Atıyorum seni özleyen her bir parçamı…
Yüreğimi arındırıyorum fazlalıklardan…
Bu kadar kolay olmamalı…İçimdeki ses,
seni çağırıyor her darbemde…
Durmuyorum…Parçalıyorum seni…
Kanıyor her bir yanım...